5+1 λόγοι που μας αρέσει η Σέριε Α

Δίνουμε ''γη και ύδωρ'' όπως έχετε καταλάβει για να παρακολουθούμε Ιταλικό Πρωτάθλημα και βέβαια για να σας ενημερώνουμε έγκυρα και έγκαιρα. Πάμε όμως να δούμε τους λόγους που μας κάνουν να γουστάρουμε την Σέριε Α

1. Αρκετά Τοπικά Ντέρμπι

Ας αφήσουμε τα ντέρμπι τύπου Γιουβέντους - Ίντερ, Γιουβέντους - Μίλαν, Ρόμα - Ίντερ κλπ γιατί σε κάθε χώρα υπάρχουν παρόμοιοι αγώνες. Αυτό που κάνει την Σέριε Α ξεχωριστή είναι το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά ντέρμπι πόλης με αρκετό μίσος και αμφίρροπα αρκετά.

Το κορυφαίο λόγο ονομάτων και δυναμικής είναι το Μίλαν - Ίντερ που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος θα επικρατήσει ακόμη και αν μια από τις δυο δεν πάει τόσο καλά στο πρωτάθλημα. Επίσης το derby de la mandonnina έχει και τεράστια απήχηση με πολλούς τηλεθεατές ανά τον πλανήτη να το περιμένουν πως και πως.

Ένα ακόμη τοπικό ντέρμπι είναι αυτό της πρωτεύουσας με Ρόμα και Λάτσιο να διχάζουν την αιώνια πόλη την ημέρα διεξαγωγής του. Με το σκληρό παιχνίδι και τα επεισόδια να φαντάζουν πιθανά σενάρια σε αυτά τα ματς.

Ανάλογο μίσος παρατηρείται στο ντέρμπι της Γένοβας (Τζένοα - Σαμπντόρια). Αγώνας με τα όλα του και μάλιστα με σκηνές απείρου κάλους να συμβαίνουν μεταξύ των δύο, με αποκορύφωμα την ''κηδεία'' και την περιφορά ενός φερέτρου με χρώματα Σαμπντόριας από τους οπαδούς της Τζένοα, όταν οι "τζιαλομπλού" γνώρισαν τον υποβιβασμό πριν λίγα χρόνια.

Έχουμε επίσης το ντέρμπι του Τορίνο ανάμεσα στην ομώνυμη ομάδα και την Γιουβέντους. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να έχει γίνει λίγο μονόπλευρο και γέρνει αρκετά προς την ''γηραιά κυρία'' αλλά η εχθρική ατμόσφαιρα ακόμη υφίσταται στο Πιεμόντε. Ποιος μπορεί εξάλλου να λησμονήσει την μεγάλη Τορίνο των προηγούμενων δεκαετιών, με μαγάλες επιτυχίες κόντρα στους συμπολίτες τους.

Κλείνουμε με το λιγότερο έντονο ντέρμπι, αυτό της πόλης της Βερόνας. Δεν έχει την αίγλη των προηγούμενων, ούτε υπάρχουν τόσα παιχνίδια μεταξύ τους στο παραλθόν, όμως είναι αρκετά σκληροτράχηλο και απαιτητικό ματς που οι Κιέβο και Ελλάς προσπαθούν να αποδείξουν ποια είναι το αφεντικό της πόλης.

2. Τεράστιοι Παίκτες - Παγκόσμιοι μύθοι που κόσμισαν τα ιταλικά γήπεδα

   Μπάτζιο, Μπατιστούτα, Μαραντόνα, Ζιντάν, Ντελ Πιέρο, Μαλντίνι, Ζανέττι, Τόττι, Καναβάρο και είναι κάποια ονόματα που μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα. Θα μου πείτε ότι και σε άλλα πρωταθλήματα υπήρχαν θρύλοι που άφησαν ιστορία. Ναι, αλλά στην Σέριε Α είναι το κάτι άλλο. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν τέτοιου είδους παίκτες. Παιχταράδες καθε είδους. Αυτοί που δεν πρόκειται να παρατήσουν μια ομάδα επειδή ίσως αυτή να βρίσκεται σε περίοδο παρακμής όπως η Γιούβε το 2005, και αυτοί που δεν θα σε προδόσουν για τα υπέρογκα ποσά άλλων.

Μάλιστα όχι μόνο οι ομάδες που έχουν συνηθίσει τα πολλά τρόπαια και την κορυφή αλλά και οι υπόλοιπες που είναι ένα ή και περισσότερα σκαλοπάτια κάτω. Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η Νάπολι της δεκαετίας του 80 όπου κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή ενός εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που κλώτσησε ποτέ το τόπι. Μια ομάδα που δεν είχε να καυχηθεί για πολλά κατορθώματα μέχρι τότε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε σύλλογος μπορεί να κλείσει έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή, φαινόμενο σπάνιο που δεν συμβαίνει τόσο συχνά αλλού ίσως μόνο στην Αγγλία.

3. Άμυνες από γρανίτη

   ''Κατενάτσιο'' όπως το λένε και οι Ιταλοί. Είναι το σύμβολο κατατεθέν της Σέριε Α που υπήρχε κυρίως τα παλαιότερα χρόνια και αποτελούσε την συνταγή επιτυχίας για κάθε ομάδα. Με την εξέλιξη όμως του ποδοσφαίρου, αυτός ο τρόπος παιχνιδιού δεν είναι και τόσο συνηθισμένος την σημερινή εποχή. Όμως τα παραδείγματα υποδειγματικής άμυνας έρχονται ακόμη και στον εικοστό πρώτο αιώνα από την Ιταλία. Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει την μαζική άμυνα της Ίντερ μέσα στο Καμπ Νου το 2010; Όταν οι νερατζούρι του Μουρίνιο τότε, δεν πάτησαν κυριολεκτκά το αντίπαλο μισό του αντίπαλου γηπέδου. Και βέβαια το πρόσφατο παράδειγμα της άμυνας της Γιουβέντους πάλι στο ίδιο γήπεδο όμως με διαφορετική τακτική και αντεπιθέσεις στο ρεπερτόριο της.

4. Ευρωπαικές πορείες Μίλαν, Ίντερ και Γιουβέντους

   Η σειρά είναι ανάλογα με τα Τσάμπιονς Λιγκ τους. Η Μίλαν αποτελεί τον διασυλλογικό κυρίαρχο στην Ευρώπη όσον αφορά την Ιταλία. Κυρίαρχη δύναμη με επτά ευρωπαικά και πολλές ευρωπαικές επιτυχίες κόντρα σε μεγαθύρια στο παλμαρέ της. Ακολουθεί η άλλη ομάδα του Μιλάνο, η Ίντερ, η οποία μετά την χρυσή εποχή του Ελένιο Ερρέρα και τα δυο σερί ευρωπαικά, επέστρεψε για το τρίτο το 2010 και μάλιστα με τρεμπλ εκέινη την σεζόν. Στην τρίτη θέση είναι η Γιουβέντους με δυο κατακτήσεις. Αρκετοί χαμμένοι τελικοί βέβαια για την ομάδα του Πιεμόντε, όμως η ιστορία ποτέ δεν θυμάτε τους δεύτερους. Φέτος έχει μια τεράστια ευκαιρία να κάνει τρία τα τρόπαια του Τσάμπιονς και να ισοφαρίσει την Ίντερ.

5. Εθνική Ιταλίας

   Δεν θα μπορούσε να λείπει η "Squadra Azzurra''. Μια από τις ενδοξότερες εθνικές ομάδες που ήταν πάντα ένα εκ των φαβορί. Ακόμη και εποχές που δεν έιχε τόση καλή φουρνιά παικτών, παρέμενε φόβητρο για τους αντιπάλους. Τα τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα μαρτυρούν ότι η Ιταλία είναι μια διαχρονική δύναμη από το πρώτο κιόλας Μουντιάλ. Μετράει και ένα Ευρωπαικό Κύπελλο, από το μακρινό 1968 βέβαια.

6. Κλαούντια Ρομάνι

   Εδώ τα σχόλια είναι περιττα όταν μιλάμε για την Κλαούντια. Μας φτιάχνει την ψυχολογία με τις φότο με ιταλικές φανέλες, με τις φότο που να δείχνει τον πλούσιο εξωτερικό της κόσμο και με τα προγνωστικά για ματσάκια της Σέριε Α. Μπορεί να μην μας πάει ταμείο αλλά χαλάλι της. Είναι η αδυναμία των διαχειριστών της σελίδας μας όπως έχετε καταλάβει και όχι άδικα.

Επιμέλεια: Σπύρος Καραμέτος