Η ιστορία των ultras της Λάτσιο
Η ιστορία των ultras της Λάτσιο όπως την εξιστορεί ένας Έλληνας οπαδός της ομάδας της Ρώμης.
Το ξεκίνημα
Την ίδια χρονιά οι Eagles Supporters μεταφέρουν τον τίφο στην curva nord, ακολουθούμενοι από όλους τους τιφόζι, εκτός από τους Viking, οι οποίοι θα ακολουθήσουν τελικά δύο χρόνια μετά.
Και εάν η δεκαετία του ’80 ήταν η χειρότερη στην ιστορία μας ποδοσφαιρικά, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη nord, η οποία θαυμάζεται για το πάθος της από όλη την ποδοσφαιρική Ιταλία. Ακολουθούν οι αδελφοποιήσεις με τους Baresi, Triestini και Torinesi.
Οι εντός αγωνιστικού χώρου διασυρμοί, ο υποβιβασμός, τα σκάνδαλα, οι αφαιρέσεις βαθμών και οι εξευτελισμοί, χαλυβδώνουν περισσότερο αντί να αποδυναμώσουν το πάθος της curva nord.
Η curva δείχνει παντού και πάντα το παρουσία και πάθος: 20.000 στην Πίζα (χωρίς να μας δώσει πολλά εισιτήρια ο περίφημος πρόεδρος της τοπικής ομάδας Ανκονετάνι τότε και με εκτεταμένα επεισόδια στον σιδηροδρομικό σταθμό πριν και μετά το ματς) και στο Αρέτσι, 4.000 στο Ούντινε και 80.000 στο Λάτσιο-Κατάνια και Λάτσιο-Βιντσέντσα (ένας αγώνας ορόσημο για την ιστορία μας αφού μόνο με νίκη εξασφαλίζαμε θέση στα μπαράζ για να αποφύγουμε τον περαιτέρω υποβιβασμό στην κατώτερη κατηγορία. Ηταν η χρονιά 1986-87 και είχαμε ξεκινήσει το πρωτάθλημα με -9 βαθμούς. Τελικά με γκολ του Φιορίνι. Η Voce della Nord (το περιοδικάκι) είχε εκδοθεί με τίτλο: Ή η Βιντσέντσα ή εμείς) και από 35.000 στους δύο αγώνες των μπαράζ στην Νάπολι (Βούλιαξε κυριολεκτικά το Σαν Πάολο, σωθήκαμε αφού κερδίσαμε 1-0. Εκτεταμένα επεισόδια τόσο με ultras ναπολιτάνους όσο και με τους μαυραγορίτες έξω από το γήπεδο).
Το ξεκίνημα
Η ιστορία των τιφόζι της Λάτσιο, αρχίζει κάπου στα τέλη του 1960 στα σκαλάκια της curva sud. Εκεί άρχισαν να συγκεντρώνονται παιδιά, όχι μεγαλύτερα των 16-17 ετών, με ενθουσιασμό και πάθος για τους αγαπημένη τους ομάδα, τη Λάτσιο.
Αυτοί αποτελούν και τα πρώτα γκρουπ των ultras και είναι οι Tupamaros, Aquile, Ultras, Vigilantes, NAB,CAST, Marines. Tο 1971 τα παιδιά από το Μοντεβέρντε (συνοικία της Ρώμης) ιδρύουν ένα από τα πιο ιστορικά group τους Commandos Monteverde Lazio εν συντομία C.M.L.’74 (λόγω ενθουσιασμού για το πρωτάθλημα εκείνου του έτους).
Το 1976 τα διάφορα γκρουπ αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να ενωθούν κάτω από την στέγη ενός και μόνο και έτσι γεννιέται το G.A.B.A (Gruppi Associati Bianco Azzurri) και το επόμενο χρόνο μετονομάζονται σε Eagles Supporters. Tο πανό τους, 56 μέτρων, θα καλύπτει για πάνω από μία δεκαετία το πέταλο των Λατσιάλι.
To 1978 εμφανίζονται οι Viking, ένα γκρουπ με πολιτικούς ορίζοντες και αδιάλλακτο σε πολλά θέματα, με έμβλημα ένα κράνος των Viking και τον διπλό πέλεκυ. Στις 28 Οκτωβρίου 1979 στο ντέρμπι της πρωτεύουσας, δηλαδή με τη μισητή μας συμπολίτισσα, είμαστε φιλοξενούμενοι στην curva nord (γηπεδούχοι αυτοί) και δολοφονείται από ρουκέτα που εκτοξεύει από την sud ένας 19χρονος, ο Βιντσέντζο Παπαρέλι (33 ετών, πατέρας παιδιών). Είναι μία μαύρη μέρα για όλο το ιταλικό ποδόσφαιρο που σημάδεψε μία γενιά Λατσιάλι αργότερα.
Οι ένδοξες μέρες της κερκίδας
Και εάν η δεκαετία του ’80 ήταν η χειρότερη στην ιστορία μας ποδοσφαιρικά, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη nord, η οποία θαυμάζεται για το πάθος της από όλη την ποδοσφαιρική Ιταλία. Ακολουθούν οι αδελφοποιήσεις με τους Baresi, Triestini και Torinesi.
Οι εντός αγωνιστικού χώρου διασυρμοί, ο υποβιβασμός, τα σκάνδαλα, οι αφαιρέσεις βαθμών και οι εξευτελισμοί, χαλυβδώνουν περισσότερο αντί να αποδυναμώσουν το πάθος της curva nord.
Η curva δείχνει παντού και πάντα το παρουσία και πάθος: 20.000 στην Πίζα (χωρίς να μας δώσει πολλά εισιτήρια ο περίφημος πρόεδρος της τοπικής ομάδας Ανκονετάνι τότε και με εκτεταμένα επεισόδια στον σιδηροδρομικό σταθμό πριν και μετά το ματς) και στο Αρέτσι, 4.000 στο Ούντινε και 80.000 στο Λάτσιο-Κατάνια και Λάτσιο-Βιντσέντσα (ένας αγώνας ορόσημο για την ιστορία μας αφού μόνο με νίκη εξασφαλίζαμε θέση στα μπαράζ για να αποφύγουμε τον περαιτέρω υποβιβασμό στην κατώτερη κατηγορία. Ηταν η χρονιά 1986-87 και είχαμε ξεκινήσει το πρωτάθλημα με -9 βαθμούς. Τελικά με γκολ του Φιορίνι. Η Voce della Nord (το περιοδικάκι) είχε εκδοθεί με τίτλο: Ή η Βιντσέντσα ή εμείς) και από 35.000 στους δύο αγώνες των μπαράζ στην Νάπολι (Βούλιαξε κυριολεκτικά το Σαν Πάολο, σωθήκαμε αφού κερδίσαμε 1-0. Εκτεταμένα επεισόδια τόσο με ultras ναπολιτάνους όσο και με τους μαυραγορίτες έξω από το γήπεδο).
Η εμφάνιση των Irriducibili
Εάν η Λάτσιο μας είναι ακόμα ζωντανή, η curva έπαιξε καθοριστικό ρόλο εκείνο τον καιρό. Το 1987 στο Λάτσιο-Πάντοβα στην curva nord δεν υπάρχουν πια οι Eagles αλλά εμφανίζεται το 10 μέτρων πανό των Irriducibili, με χαρακτήρες spartani που θα αλλάξει ριζικά και καθοριστικά τον τίφο των Λατσιάλι ενώ σύντομα θα τον ακολουθήσουν και τα άλλα πέταλα: έξω τα ταμπούρλα και τραγούδια όπως οι Άγγλοι. Υιοθετείται δηλαδή το αγγλικό στυλ ενώ όταν έρχονται σε αντιπαράθεση με τους Eagles, οι τελευταίοι, τελικά διαλύονται το 1992.
Ο ερχομός του μεγάλου Σέρτζιο Κρανιότι εκτοξεύει ποδοσφαιρικά την ομάδα. Εάν η Ιταλία θαύμαζε την curva nord, τώρα έρχεται η σειρά της Ευρώπης να την θαυμάσει. Ετσι γεννιούνται και πολλά group με το όνομα αυτό (Irriducibioli της Ιντερ, της Γιούβε, Irreductibles Toulon).
Εντωμεταξύ έχουμε νέες φιλίες με τους Βερονέζι, Ιντερίστι, Ρεάλ Μαδρίτη, Τσέλσι, Παρί Σεν Ζερμέν. To 1994 η curva απαιτεί να σταματήσει και τελικά, εμπρός στην επιμονή της, ματαιώνεται η μεταγραφή του Σινιόρι στην Πάρμα για 25.000.000.000 λιρέτες. Η Λάτσιο πετάει τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ευρώπη και οι τιφόζι ακολουθούν πιστά στο όνειρο: 4.000 στο Ντόρτμουντ, 2.000 στο Καλντερόν και στο Λονδίνο κόντρα στην Τσέλσι, 20.000 στο Παρίσι, 15.000 στο Μπέρμινχαμ.
Το πρωτάθλημα του 1999-2000 συνιστά την αποθέωση. Δέκα χιλιάδες Λατσιάλι κατεβαίνουν στην πλατεία για να διαδηλώσουν το θυμό τους στην οδό Αλέγκρι (η έδρα της ιταλικής λίγκας): ή πρωτάθλημα ή πόλεμος.
Η χρονιά 2002-2003 είναι χρονιά ορόσημο για τους Irriducibili. Υστερα από 16 έτη συνεχούς παρουσίας η ομάδα δίνει στην curva την φανέλα με το νούμερο 12 προς τιμή της. Μέχρι σήμερα δεν την φορά κανείς παίχτης.
Η curva nord αποτελείται από τους Irriducibili με παλιούς CML ’74, Viking, La Banda Noantri (με γενικά ακραίες θέσεις, γι’ αυτούς έχουν να πούνε οι Ναπολιτάνοι περισσότερα), οι Veterani στην Τεβέρε… To 2004 διαλύονται, ύστερα από 25 χρόνια στην curva, οι Viking ενώ η Banda di Noantri, διαφωνεί και αποχωρεί προσωρινά και στο commando μένουν οι Irriducibili και οι CML.
Το 2006 γεννιέται το Sodalizio στην Τεβέρε από παλιούς Eagles και εν γένει διαφοροποιημένους τιφόζι. Τα σκαλάκια της Τεβέρε γεμίζουν πλέον από παλιούς ultras.
Η δολοφονία του Σάντρι
Στις 11 Νοεμβρίου 2007 γράφεται μία άλλη μαύρη σελίδα στην ιστορία του τίφο μπιανκοσελέστε. Η Λάτσιο παίζει φιλοξενούμενη στο Μιλάνο από την Ιντερ, και σε ένα Autogrill, Badia al Pino (AR) γίνεται μία μικρή σύρραξη μεταξύ Λατσιάλι και Γιουβεντίνων και ενώ όλα έχουν τελειώσει, ένας αστυνομικός, ο Λουίτζι Σπακαρότελα (καταδικάστηκε σε κάθειρξη) ευρισκόμενος σε αντίθετη κατεύθυνση και μην αντιλαμβανόμενος τι είχε συμβεί, πυροβολεί και σκοτώνει τον Γκαμπριέλε Σάντρι (δούλευε σε γνωστά μαγαζιά της ως dj και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις των οπαδών μας), 26 ετών, προκειμένου να σταματήσει το τελευταίο αυτοκίνητο που έφευγε.
To πανό με το πρόσωπο του Γαμπριέλε θα συνοδεύει τη Λάτσιο παντού, σε Ιταλία και Ευρώπη και θα αποτελεί πάντα σύμβολο του οπαδικού κινήματος. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία των ημερών μας… Forza Lazio!
To πανό με το πρόσωπο του Γαμπριέλε θα συνοδεύει τη Λάτσιο παντού, σε Ιταλία και Ευρώπη και θα αποτελεί πάντα σύμβολο του οπαδικού κινήματος. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία των ημερών μας… Forza Lazio!
Πηγή: forzajuve.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου